Friedrich Fromm

Vun Wikipedia
Friedrich Fromm (1940)

Friedrich Fromm (* 8. Oktober 1888 in Charlottenborg, hüdigendags Berlin; † 12. März 1945 in Brannenborg an de Havel) weer en düütschen Uffzier in den Kaiser sien Armee un in de Düütsche Wehrmacht. Bit to den Anslag vun'n 20. Juli 1944 up Adolf Hitler sien Leven weer he as en Generaloberst Befehlhebber vun dat Reserve-Heer.

Fromm un de 20. Juli 1944[ännern | Bornkood ännern]

Vun de Plaans för den Anslag an’n 20. Juli 1944 hett he wat afwüßt. He hett dat so dörgahn laten, dat de geheeme Plaan för de „Operatschoon Walküre“ vörbereit’ wurr. Man süms mitmaken woll he nich. Nah Claus Schenk Graf von Stauffenberg sien Anslag up Hitler hett he in den Bendlerblock in Berlin mit Feldmarschall Wilhelm Keitel an’n Telefon snackt. Dor kreeg he bi to hören, Hitler weer noch an’n Leven. As he dat spitz kregen harr, woll he bi Stauffenberg sien Greep nah de Macht nich mehr bi hölpen. De Verswörers hefft em denn, as he vergrellt wurrn weer, kortweg insparrt in siene Deenstkamer. As Suldaten, de up Hitler sien Siet stünnen, dat Huus denn Abends störmen döen, keem Fromm wedder free. He sett sik denn süms an de Spitz vun de Lüde, de en Enn mit den Upstand maken döen. He hett dat denn ok anordent, dat Stauffenberg un dree vun sien Mackers (Werner von Haeften, Albrecht Ritter Merz von Quirnheim un Friedrich Olbricht) kort nah Middernacht na Standrecht in den Binnenhoff dootschaten wurrn sünd. Mit düt Uptreden hett Fromm schiens versöcht, sien egen Leven to redden un so to doon, as wenn he mit de ganze Saak nix to kriegen harrt hett. Man düsse Versöök hett nich slumpt. Al an’n neegsten Dag keem dat rut, dat he vun de Plaans wat afwußt harr. „Vunwegen Bangigkeit“ is he to’n Dood verordeelt wurrn un an’n 12. März 1945 in dat Tuchthuus Brannenborg henricht’ wurrn.

Utteknungen[ännern | Bornkood ännern]