Carl Allen
Carl Lee Allen (* 25. April 1961 in Milwaukee, Wisconsin) is en US-amerikaansch Slagtüüchspeler un Produzent vun den Modern Jazz. Beinfloot vun Art Blakey un Elvin Jones gellt he as en vun de wichtigst Dummer in de Neobop.
Leven un Warken[ännern | Bornkood ännern]
Allen, de eerst Privatünnerricht an’t Slagtüüch kreegen hett, hett all af sien 16. Levensjohr in lokalen Clubs Musiker as Sonny Stitt, Red Holloway oder James Moody begleit. Af 1979 studeer he en de University of Wisconsin-Green Bay, van 1981 bit 1983 an dat William Paterson College. He truck denn nah New York City, wo he (1982) Liddmaat in de Band vun Freddie Hubbard wurr, bi de he bit 1990 bleev. Parallel dorto hett he mit George Coleman, Jackie McLean, Steve Turré un dat Quintett vun Donald Harrison un Terence Blanchard arbeit. 1988 hett he mit Vincent Herring dat Label Big Apple Productions grünnd. In de 1990er Johren stunnen Uptreden un Inspeelen mit dat Trio vun Benny Green (Greens, 1991, That's Right, 1993) as ok mit eegen Formationen in’t Zentrum. In sien Bands hebbt Musikers as Vincent Herring, Mulgrew Miller, Roy Hargrove oder Nicholas Payton speelt un se hebbt diverse Alben rutbrocht. In de Grupp The Art of Elvin geev he en Tribut an sien Slagtüüch-Vörbiller. Allen weer ok an Upnahmen vun Musikers as Don Braden, Donald Byrd, Woody Shaw, Hendrik Meurkens, Dewey Redman, Donald Brown, Steve Wilson, Javon Jackson, Phil Woods, Wayne Escoffery oder Benny Golson bedeeligt as ok mit Bobby Hutcherson. Ok produzeer he Alben vun Musikers as Roy Hargrove, Cyrus Chestnut, Eric Reed, Dewey Redman. Pharoah Sanders un Lage Lund.
Allen, de ok in’ Rahmen vun Anti-Drogen-Kampagnen ünnerricht, is siet 2008 künstlerisch Baas vun dat Jazzprogramm vun de Juilliard School.
Diskographisch Henwiesen[ännern | Bornkood ännern]
- Piccadilly Square (1989)
- Hot brass (mit Lew Soloff, Claudio Roditi, Steve Turré, Danilo Pérez, Christian McBride, Ricky Ford, 1991)
- Testimonial (1994)
- The Dark Side of Dewey (1996)
- Get Ready (mit Rodney Whitaker, 2007)
Lexigraphisch Indrääg[ännern | Bornkood ännern]
- Martin Kunzler: Jazzlexikon. Band 1. Rowohlt, Reinbek 2002; ISBN 3-499-16512-0