Brian Kent Kobilka

Vun Wikipedia
Brian Kobilka i dat Johr 2007
3D-Strukturmodell vun den β2-Adrenozeptor mit den inversen Agonisten Carazolol

Brian Kent Kobilka (* 30. Mai 1955 in Little Falls, Minnesota) is en US-amerikaansch Biochemiker. De Perfesser vun de Stanford University School of Medicine kreeg 2012 gemeensam mit Robert Joseph Lefkowitz den Nobelpries för Chemie „för hör Studien to G-Protein-koppelt Rezeptoren“.

Leven un wetenschaplich Wark[ännern | Bornkood ännern]

De Vader un Grootvader vun Kobilka weern Backer vun Berop. Kobilka studeer Biologie un Chemie an de University of Minnesota Duluth un hett nah sien Bachelor de School of Medicine vun de Yale University besöcht. Nah en internistisch Wiederbillen an dat Barnes Hospital vun de Washington University in St. Louis forsch he as Postdoc bi Robert Lefkowitz an de Duke University. Sien besünner oogenamrk gull sietdem den β2-Adrenozeptor, en Protein ut de Grupp vun de G-Protein-koppelt Rezeptoren, dat an de Wirkung vun dat Hormon Adrenalin bedeeligt is. Wiels sien Tiet an de Duke University gelung hüm un Kollegen de eerstmalig Kloneeren vun en ligandenstüert G-Protein-koppelt Rezeptor.[1] Dat stell nich blots en Mielensteen in dat Erforschen vun de pharmakologisch bedüüdenst Proteingrupp dor, sonnern hett ok nee Mögelkeiten vun de Arzneimiddelforschung up den Weg brocht. 1994 kreeg he den John J. Abel Award in Pharmakologie. Af 2007 hett Brian Kobilka en Reeg vun Arbeiten över de rüümlich Struktur un de dreedimensionale Funktschoonswies vun G-Protein-koppelter Rezeptoren, en Klasse vun Proteinen, de bit dorhen för de Strukturanalyse as meest untogänglich hull, herutbrocht.[2][3][4][5][6] 2010 kreeg he den ASPET-Julius Axelrod Award.[7] 2011 wurr he in de National Academy of Sciences upnommen un 2012 kreeg he den Nobelpries för Chemie.

Sien Ehefru Tong Sun Thian hett he an de Universität vun Minnesota kennen lehrt. Se hebbt twee Kinner.[8]

Publikatschoonen (Utwahl)[ännern | Bornkood ännern]

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Brian Kent Kobilka. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]

  1. Richard A. F. Dixon, Brian K. Kobilka et al.: Cloning of the gene and cDNA for mammalian β-adrenergic receptor and homology with rhodopsin. In: Nature, Band 321, Nr. 6065, 1986, S. 75–79, doi:10.1038/321075a0, PMID 3010132.
  2. Wadim Tscheresow, Daniel M. Rosenbaum et al.: High-Resolution Crystal Structure of an Engineered Human β2-Adrenergic G Protein–Coupled Receptor. In: Science, Band 318, Nr. 5854, 2007, S. 1258–1265, doi:10.1126/science.1150577, PMID 17962520.
  3. Daniel M. Rosenbaum, Wadim Tscheresow et al.: GPCR Engineering Yields High-Resolution Structural Insights into β-Adrenergic Receptor Function. In: Science Band 318, Nr. 5854, 2007, S. 1266–1273, doi:10.1126/science.1150609, PMID 17962519.
  4. Søren G. F. Rasmussen, Choi Hee-jung et al.: Crystal structure of the human beta2 adrenergic G-protein-coupled receptor. In: Nature, Band 450, Nr. 7168, 2007, S. 383–387, doi:10.1038/nature06325, PMID 17952055.
  5. Michael P. Bokoch, Zou Yaozhong et al.: Ligand-specific regulation of the extracellular surface of a G-protein-coupled receptor. In: Nature, Band 463, Nr. 7277, 2010, S. 108–112, doi:10.1038/nature08650, PMID 20054398.
  6. Chung Ka Young, Søren G. F. Rasmussen et al.: Conformational changes in the G protein Gs induced by the β2 adrenergic receptor. In: Nature, Band 477, Nr. 7366, 2011, S. 611–615, doi:10.1038/nature10488, PMID 21956331.
  7. Websteed vun de American Society for Pharmacology and Experimental Therapeutics (Stand: 10. Oktober 2012)
  8. Lizzie Buchen: Cell signalling: It’s all about the structure. In: Nature, Band 476, Nr. 7361, 2011, S. 387–390, doi:10.1038/476387a.