Aquitanium
| Ärathem Ära |
System Periood |
Serie Epoch |
Stoop Öller |
≈ Öller (Mya) |
|---|---|---|---|---|
| K Ä N O Z O I K U M |
höger | höger | höger | jünger |
| Neogen | Pliozän | Piacenzium | 2,588–3,6 | |
| Zancleum | 3,6–5,332 | |||
| Miozän | Messinium | 5,332–7,246 | ||
| Tortonium | 7,246–11,608 | |||
| Serravallium | 11,608–13,65 | |||
| Langhium | 13,65–15,97 | |||
| Burdigalium | 15,97–20,43 | |||
| Aquitanium | 20,43–23,03 | |||
| deeper | deeper | deeper | öller |
Dat Aquitanium (in’n düütschen Spraakruum meist to Aquitan verkört) is in de Chronostratigrafie de ünnerste Stoop vun’t Miozän un togliek vun’t Neogen. Los güng dat mit de Stoop 23,0 Millionen Johren an un vör 20,4 Millionen Johren weer se wedder vörbi. Vör dat Aquitan leeg an de Grenz na’t Paläogen dat Chattium, dorop folgen deit dat Burdigalium.
Naam[ännern | Bornkood ännern]
De Naam vun de Stoop is afleidt vun den latienschen Naam vun Aquitanien in Frankriek. De Stoop un de Naam weern 1853 dör den Swiezer Geologen un Paläontologen Karl Mayer-Eymar in de Fackliteratur inföhrt. As Tyyplokalität hett de Internatschonalen Stratigrafischen Kommischoon (ICS) dat Lemme-Carrosio-Profil in de Neeg vun Carrosio in’n Noorden vun Genua in Italien fastleggt.
Definitschoon[ännern | Bornkood ännern]
De ünnere Grenz vun’t Aquitanium is dör mehrere Begeevnissen defineert. Dat is to’n een de Basis vun de magneetschen Polaritäts-Chronozoon C6Cn.2n, man dor liggt ok dat eerste Optreden vun de Foraminiferen-Oort Paragloborotalia kugleri un dat Utstarven vun de kalkigen Nanoplankton-Oort Reticulofenestra bisecta – gliektosetten mit de Basis vun de Nanoplankton-Zoon NN1. Dat Enn is fastleggt dör dat eerste Vörkamen vun de Foraminiferen-Oort Globigerinoides altiaperturus oder ok dör de böveren Grenz vun magneetschen Polaritäts-Chronozoon C6An.
Literatur[ännern | Bornkood ännern]
- Felix Gradstein, Jim Ogg, Jim & Alan Smith: A Geologic timescale. Cambridge University Press 2004 ISBN 9780521786737
- Hans Murawski & Wilhelm Meyer: Geologisches Wörterbuch. 10., nee bearb. u. w. Opl., 278 S., Enke Verlag, Stuttgart 1998 ISBN 3-432-84100-0.
- Karl Mayer-Eymar: Versuch einer neuen Klassifikation der Tertiär-Gebilde Europa’s. Verhandlungen der Schweizerischen Naturforschenden Gesellschaft . (Johresversammeln in Trogen, 17–19 August 1857), S.70–71 et 165–199, Tabelle Basel 1858.
- F. F. Steininger, M. P. Aubry, W. A. Berggren, M. Biolzi, A. M. Borsetti, J. E. Cartlidge, F. Cati, R. Corfield, R. Gelati, S. Iaccarino, C. Napoleone, F. Ottner, F. Rogl, R. Roetzel, S. Spezzaferri, F. Tateo, G. Villa und D. Zevenboom: The Global Stratotype Section and Point (GSSP) for the base of the Neogene. Episodes, 20(1): 23-28 Beijing 1997 ISSN 0705-3797.
Weblenken[ännern | Bornkood ännern]
- Deutsche Stratigraphische Kommission (Rgv.) (2002): Stratigraphische Tabelle von Deutschland 2002. ISBN 3-00-010197-7 - PDF (Groot)
- GeoWhen Database
- Norges Network of offshore records of geology and stratigraphy
- Overview of Global Boundary Stratotype Sections and Points (GSSP's) von Jim Ogg